System wczesnego ostrzegania przed pociskami balistycznymi BMEWS (Ballistic Missile Early Warning System)

Siły powietrzne Stanów Zjednoczonych używają trzech radarów PAWE PAWS, które są zdolne do wykrywania ataków rakietowych i prowadzenia ogólnego nadzoru kosmicznego oraz śledzenia satelitarnego. Znajdują się one w bazie lotniczej Thule w Grenlandii; Clear Air Force Base AK . i Fylingdales Royal Air Force Station w Anglii.

Stacje radarowe PAWE PAWS mają dwie tarcze anten pokrywających kąt 240 stopni, stacja w bazie Fylingdales jest wyjątkiem, posiada trzy tarcze antenowe pokrywające kąt 360 stopni. Zostały one zaprojektowane głównie w celu wykrywania i śledzenia międzykontynentalnych rakiet balistycznych ICBM (Intercontinental Ballistic Missile) oraz prowadzenia ogólnego nadzoru kosmicznego i śledzenia satelitarnego. Dane dotyczące charakterystyki ataku są przesyłane do amerykańskich centrów dowodzenia wojskami rakietowymi i kontroli przestrzeni kosmicznej, do amerykańskiego dowództwa wojskowego oraz do dowództwa strategicznego USA. Satelitarne dane śledzenia przesyłane są do Wspólnego Centrum Operacji Kosmicznych (JSpOC) w celu ich dalszego przetworzenia.

Dwa z radarów PAWE PAWS, Thule i Fylingdales zostały zmodyfikowane, aby wspierać misję obrony przeciwrakietowej poprzez program UEWR (Upgraded Early Warning Radar). W ramach unowocześniania UEWR zmodernizowano sprzęt i oprogramowanie, aby poprawić zasięg BMDS, zapewniając wczesne ostrzeganie, śledzenie i klasyfikację wykrytych obiektów. Pełna modernizacja ma być zakończona do końca 2018 roku. Wszystkie systemy są obsługiwane przez personel amerykański i kanadyjski, z wyjątkiem systemu Fylingdales obsługiwanego przez British Royal Air Force.

Unikalnym aspektem radarów jest technologia wykonania anteny, w której wiązkę kształtuje się za pomocą sprzężenia fazowego jej poszczególnych elementów rozmieszczonych w jednakowej odległości na powierzchni tarczy antenowej.

System ten różni się od radarów mechanicznych, które muszą być fizycznie wycelowane w śledzony obiekt. Antenowy szyk fazowany pozostaje nieruchomy. Matrycowanie anteny, czyli sterowanie wiązką, odbywa się elektronicznie poprzez sterowanie fazą sygnałów przychodzących lub wychodzących. Sterowanie fazą wielu segmentów systemu antenowego pozwala na szybkie kierowanie wiązki w różnych kierunkach, umożliwiając śledzenie wielu celów jednocześnie

Antenowy szyk fazowany, jak w przypadku każdej innej anteny kierunkowej, odbiera sygnały z przestrzeni tylko w kierunku, w którym skierowana jest wiązka. Maksymalne odchylenie po obu stronach od środka anteny wiązki fazowanej wynosi 60 stopni. Ogranicza to kąt obserwacji z jednej anteny do 120 stopni. Aby zapewnić pracę radaru w większym zakresie kątów, budynek mieszczący cały system i wspierający tarcze antenowe ma kształt trójkąta. Dwie ściany budynku podtrzymują anteny, z których każda pokrywa kąt 120 stopni dając łącznie 240 stopni. Powierzchnie matryc antenowych są również odchylone do tyłu o 20 stopni, aby umożliwić odchylenie kąta elewacji wiązki od trzech do 85 stopni względem poziomu ziemi.

System radarowy jest w stanie wykrywać i śledzić wiele celów, które wskazywałyby na masowy atak rakietowy. System musi szybko rozróżniać typy użytej broni rakietowej, obliczać punkty startu i uderzenia oraz wykonywać przetwarzanie danych potrzebnych dla systemów obrony. Operacja jest półautomatyczna i wymaga wysoko wykwalifikowanego personelu do monitorowania, konserwacji, ustalania priorytetów, planowania i ostatecznej kontroli ważności ostrzeżeń. Cztery różne komputery komunikują się ze sobą w sercu systemu, który przekazuje informacje do do kompleksu U.S. Strategic Command’s Missile Correlation w bazie Cheyenne Mountain i użytkowników systemu obrony przeciwrakietowej BMEWS.

Home

Telekomunikacja

Anteny