Lee de Forest (ur. 26 sierpnia 1873 w Council Bluffs, zm. 30 czerwca 1961 w Los Angeles) – amerykański radiotechnik i wynalazca.
W 1906 roku zbudował triodę, co umożliwiło rozwój radia, telewizji, radaru oraz komputera. Opracował metodę optycznego zapisywania dźwięku na taśmie filmowej (metoda Photion). W ciągu swego życia uzyskał ponad 300 patentów, ale niewiele z nich odniosło sukces.
De Forest był synem duchownego protestanckiego, rektora Talladega College (w latach 1879–1896), szkoły dla Afroamerykanów w Alabamie. Od dzieciństwa zafascynowany był techniką, a pierwszych wynalazków dokonał jako trzynastolatek. W 1893 roku – wbrew woli ojca, który chciał, by syn wybrał karierę duchownego – De Forest wstąpił do Sheffield Scientific School na Uniwersytecie Yale’a. W 1899 roku obronił tam pracę doktorską z fizyki. Zainteresował się wtedy zjawiskami elektrycznymi, w szczególności problemem propagacji fal elektromagnetycznych, gdzie wielkie osiągnięcia odnotowali w tamtych czasach Heinrich Hertz i Guglielmo Marconi. Jego praca doktorska Reflection of Hertzian Waves from the Ends of Parallel Wires była prawdopodobnie pierwszą w dziejach Stanów Zjednoczonych rozprawą o tematyce związanej z radiem. Pierwszą pracę po ukończeniu studiów De Forest podjął w Western Electric Company w Chicago. W tamtym czasie skonstruował elektrolityczny detektor fal Hertza, który odniósł umiarkowany sukces. W 1902 roku wraz z kilkoma wspólnikami założył De Forest Wireless Telegraph Company i zajął się usilnym propagowaniem nowej techniki radiowej na publicznych pokazach dla przedsiębiorców, prasy i wojska. W 1906 roku przedsiębiorstwo stało się niewypłacalne. W 1910 roku De Forest zorganizował i przeprowadził pierwszą transmisję radiową z Metropolitan Opera House w Nowym Jorku. W 1920 roku De Forest rozpoczął pracę nad stworzeniem systemu rejestracji i reprodukcji dźwięku dla potrzeb filmu. System ten, nazwany Phonofilm był demonstrowany w kinach w latach 1923–1927. System działał, jednak jakość odtwarzanego dźwięku była kiepska, toteż nie odniósł on sukcesu. W 1922 roku otrzymał Medal Honorowy Instytutu Inżynierów Radiowych (później Instytut Inżynierów Elektryków i Elektroników) za wynalezienie triody i wkład w rozwój łączności radiotelefonicznej, a w 1946 roku Medal Edisona za „pionierskie osiągnięcia w technice radiowej i wynalazek lampy próżniowej sterowanej w siatce o wielkich skutkach technicznych i społecznych”. W 1960 roku, podczas 32. ceremonii wręczenia Nagród Akademii Filmowej, wyróżniono De Foresta Honorowym Oscarem za „wynalazki, które pozwoliły na umieszczenie dźwięku w filmach”.